ด้วยความเสี่ยงที่ภูมิปัญญาท้องถิ่นด้านหัตถกรรมเครื่องจักสานอาจเลือนหายไปตามกาลเวลา เนื่องจากการขาดผู้สืบทอดและช่องทางการเรียนรู้ที่เข้าถึงได้ง่าย งานวิจัยนี้จึงมุ่งพัฒนาสื่อดิจิทัลเพื่อส่งเสริมการเรียนรู้และอนุรักษ์องค์ความรู้ด้านงานจักสานให้คงอยู่ต่อไป งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) พัฒนาสื่อส่งเสริมการเรียนรู้ด้านหัตถกรรมเครื่องจักสาน และ 2) ประเมินประสิทธิภาพและประเมินความพึงพอใจของผู้ใช้งานสื่อส่งเสริมการเรียนรู้ด้านหัตถกรรมเครื่องจักสาน และ 3) เพื่อเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนก่อนและหลังการจัดการเรียนรู้ผ่านสื่อส่งเสริมการเรียนรู้      กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการศึกษาครั้งนี้ ประกอบด้วย กลุ่มตัวอย่างประเมินประสิทธิภาพของสื่อ จำนวน 5 คน โดยการใช้วิธีการแบบเจาะจง และกลุ่มตัวอย่างประเมินความพึงพอใจของการใช้งานสื่อ จำนวน 30 คน โดยการใช้วิธีการสุ่มอย่างง่าย เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยประกอบด้วย สื่อส่งเสริม    การเรียนรู้ด้านหัตถกรรมเครื่องจักสาน แบบประเมินประสิทธิภาพ และแบบสอบถามความพึงพอใจ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน วิเคราะห์ประสิทธิภาพของสื่อส่งเสริมการเรียนรู้ ใช้เกณฑ์ E1/E2 (80/80) เปรียบเทียบความแตกต่างของค่าคะแนนความรู้ด้วยการทดสอบค่า t-test
      ผลการวิจัยพบว่า 1) สื่อที่พัฒนาผสานเทคโนโลยีความเป็นจริงเสริมเพื่อแสดงผลิตภัณฑ์ในรูปแบบโมเดลสามมิติ ที่ผู้ใช้สามารถหมุนดูรอบด้านได้ พร้อมเชื่อมโยงข้อมูลผ่านโปสเตอร์ที่มี          คิวอาร์โค้ด สำหรับเข้าถึงวิดีโอและเนื้อหาความรู้บนเว็บไซต์ 2) สื่อผ่านการประเมินประสิทธิภาพจากผู้เชี่ยวชาญ มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 4.54 มีความเหมาะสมอยู่ในระดับมากที่สุดก่อนนำไปใช้งาน และผลการประเมินความพึงพอใจโดยผู้ใช้งาน โดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 4.44 สื่อที่พัฒนาสามารถนำไปใช้ประโยชน์เพื่อส่งเสริมการเรียนรู้ได้ และ 3) ผลการพัฒนาสื่อส่งเสริมการเรียนรู้มีประสิทธิภาพ E1/E2 เท่ากับ 82.17/84.83 ผลการศึกษาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียนที่เรียนด้วยสื่อ พบว่า คะแนนหลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01